شعر فارسی، قرن ١٤.
« درخت بی زمین » فرصتی ست تا شاعر در لا به لای صفحات کتاب با زیبا ترین ترانه ها سخن بگوید و طنین آوازش را در تمامی ش ...
شعر فارسی، قرن ١٤.
« درخت بی زمین » فرصتی ست تا شاعر در لا به لای صفحات کتاب با زیبا ترین ترانه ها سخن بگوید و طنین آوازش را در تمامی شهرهای بی شاعر و راه های بی عابر بیفکند. از نوستالژی های کودکانه ای سخن بگوید که رویای رنگین خوانندگانش است.
رمز جاودانگی ترانه های از « دریا در من » تا « درخت بی زمین » در انتخاب واژه هایی ست که شاعر را به ریشه های تاریخی سرزمین اش متصل می سازد. و به راستی که سال های دور از خانه، جنس واژه های او را از درد و عشق تهی نساخته است.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
