والتر بنیامین در مقاله‌ی اکنون کلاسیک خود، «مولف به مثابه‌ی تولیدکننده»، به جای اینکه به دنبال بازنمایی موضع گیری سیاسی درون یک اثر ادب ...
والتر بنیامین در مقاله‌ی اکنون کلاسیک خود، «مولف به مثابه‌ی تولیدکننده»، به جای اینکه به دنبال بازنمایی موضع گیری سیاسی درون یک اثر ادبی باشد، خود اثر را به یک پدیده ی سیاسی تبدیل می‌کند؛ به جای پرسیدن اینکه «رویکرد اثر نسبت به مناسبات تولید زمانه اش چیست؟» به این ترتیب اثر درون مناسبات ادبی زمانه اش مورد بازخواست قرار می گیرد که همان پرسش از تکنیک ادبی است. به زعم بنیامین تکنیک «محصول ادبی را فورا در دسترس تحلیل اجتماعی و لاجرم ماتریالیستی قرار می دهد.» و تعیین رابطه‌ی صحیح میان گرایش سیاسی و کیفیت ادبی تنها از این «نقطه ی شروع دیالکتیکی» میسر می‌شود. تاکید بنیامین بر تکنیک، تلاشی است برای «باز اندیشی در ما از فرم‌ها و ژانرهای ادبی» با هدف تشخیص «اشکال بیانی یی که به انرژی‌های ادبی اکنون ما جهت می‌دهند.»
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
4 (0 رتبه بندی توسط کاربران ما)
