"تا روشنایی بنویس!" کتابی است از زبان شناس و مترجم شناخته شده ی ایرانی، "احمد اخوت" که در این اثر با روایت منحصر به فرد و نوشتار مخ ...
"تا روشنایی بنویس!" کتابی است از زبان شناس و مترجم شناخته شده ی ایرانی، "احمد اخوت" که در این اثر با روایت منحصر به فرد و نوشتار مخصوص به خودش از "نوشتن" می نویسد. او به ارواح منزوی داخل قلم اشاره می کند و از انسان هایی سخن می گوید که به جز نوشتن، مامن دیگری ندارند. کاری بس دشوار و طاقت فرسا، که در آن روح نیز همراه جسم مشقت می کشد و عرق می ریزد و "احمد اخوت" در "تا روشنایی بنویس!"، به ناگفته ها و نانوشته های این اهالی می پردازد.
روزگاری می رسد که چنین فردی حتی از تنها مامن خود نیز می هراسد و مواجهه با کاغذ سفید، تمام توانایی او را برای نوشتن می بلعد. اکنون حال این فرد را تصور کنید که نه می تواند قلم را روی کاغذ بچرخاند و نه می تواند از نوشتن دست برگیرد. او در گردابی از کسالت و کلافگی گرفتار می آید و اضطراب نوشتن و ننوشتن، وی را هر لحظه در هم می کوبد. گاهی هم نویسندگان از این مخمصه عبور می کنند و در چاله ی دیگری گرفتار می آیند؛ چاله ی نوشتن و نابود کردن. "احمد اخوت" از همه ی این ها می نویسد و حتی از از وابستگی به اشیاء، علی الخصوص وابستگی به کتاب و قلم در نویسندگان نیز سخن می گوید. از اندوه خواستن و نتوانستن، خواندن و نوشتن، نخواندن و ننوشتن، همه و همه در "تا روشنایی بنویس!" همچون افسونی که از دل صفحه ها بیرون می جهد، بر جان خواننده می نشیند و شاید خواننده ی این کتاب را نیز همچون شخصیت هایی که به آن پرداخته شده، طلسم کند.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
