دست نامرئی، از آشناترین ویژگی‌ها و عناصر نوشتار سم شپرد بهره می‌برد. از کهن‌الگوها تغذیه می‌کند و در عین حال به مسائل روزجامعه‌ی امریک ...
دست نامرئی، از آشناترین ویژگی‌ها و عناصر نوشتار سم شپرد بهره می‌برد. از کهن‌الگوها تغذیه می‌کند و در عین حال به مسائل روزجامعه‌ی امریکایی هم نیم‌نگاهی دارد. دیالوگ‌های آنی و دفعتی در کنار مونولوگ‌های مالیخولیایی در آن خوش نشسته‌اند. واقع‌گرایی ملازم نویسنده (این یکی نسب به داستان‌هایش هم می‌برد) مسیر پرش‌های فکر و ضربت سورئالیته را سد نکرده است. اما در نگاهی کلی، این یکی از نمایشنامه‌هایی است که در پرتوش، پروژه‌ی فکری نویسنده را می‌شود معنا کرد: آدم‌های معنا باخته و ته خط، که به میانجی عشق ماشین و کنش و هیجان و آمیختگی شباروز با مظاهر جهان نو، گویا در جست‌وجوی دستاویزی‌اند برای گذران. بهبودی درکار نیست و سناریو پیداست که رنگ مصالحه‌ای را یافته با روزگار ناهمراه، برای بقا. این میان معنا در خود موقعیت است و داده‌های متن. گفت‌وگوی دائمی با متن‌های پیشین هم به سنت نویسنده به‌راه است و شپرد دمی از ارجاعات مالوف غافل نمی‌شود. دست نامریی از بهترین‌ها و برای ما فارسی‌زبانان، مهجورترین متون نمایشی درام‌نویس فقید امریکایی است.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
4 (0 رتبه بندی توسط کاربران ما)
