در طول تاریخ، بسیاری از فیلسوفان، شاعران، دانشمندان و نویسندگان در باب مفهوم عشق سخن گفته اند و نظریه پردازی کرده اند اما عشق پدیده ...
در طول تاریخ، بسیاری از فیلسوفان، شاعران، دانشمندان و نویسندگان در باب مفهوم عشق سخن گفته اند و نظریه پردازی کرده اند اما عشق پدیده ای نیست که فقط طالب اذهان مفهوم ساز و نظریه پرداز باشد. عشق ماجرایی است که آثارش در ملموس ترین بخش های حیات بشری آشکار است و با همه پنهانی اش از پیداترینِ چیزها برای آدمی است. به راستی آیا می شود انسانی را یافت که زمانی درگیر این ماجرا نشده یا دست کم با این پدیده اندک آشنایی حاصل نکرده باشد؟
زبان در فراسوی رفتار آوایی و ارتباطی، جهان فکری ما را می سازد و در ژرفای حروف، کلمات و جمله های آن، عاطفه و احساس، نگرش و جهان بینی، زمانه و تاریخ و سبک و فردیت پنهان است. از این نظر شخصیت و توانایی شاعری عبید را می توان در زبانش یافت. او اگرچه در سرودن شعر مدحی و تفننی، وجه متعارفی از ظرفیت زبان را به نمایش می گذارد اما آن گاه که دردهای اجتماع و زمانه آزارش می دهد، به افق های بلند طنز می رسد و رشته زبان را همچون موم به دست می گیرد و در آن تصرف می کند.
در این صورت و به تناسب مضمون، کلامش هم مطنطن، فاخر و استوار می شود و هم نرم و بی پیرانه و ساخت مند؛ نه تکلفی و تصنعی در آن پیداست و نه تکرار و ازدحام تصویرسازی. در روایت پردازی نیز همه ابزارهای فشرده گویی و روانی کلام را رعایت می کند آن چنان که گویی در همه ی این احوال به تجربه و حس خویش متکی است.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
