خاطرات مرحوم علامه آیت الله محمد حسین کاشف الغطاء تحت عنوان "بند بندِ سرگذشتم " با ترجمه و بازپژوهی استاد علی شمس توسط موسسه مطالعات ...
خاطرات مرحوم علامه آیت الله محمد حسین کاشف الغطاء تحت عنوان "بند بندِ سرگذشتم " با ترجمه و بازپژوهی استاد علی شمس توسط موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی در اختیارهمه علاقه مندان به پژوهش در باره تاریخ معاصر ایران قرار گرفته است.
ترجمه فارسی کتاب علامه کاشف الغطاء هم زمان با برگزاری بیست و هشتمین نمایشگاه بین المللی کتاب در تهران، نخستین بار مخاطبان خود را با نقش و جایگاه علامه کاشف الغطاء در وحدت جهان اسلام آشنا ساخت. استاد علی شمس در باره دلایل ترجمه این اثر به زبان فارسی گفته است:
دفتر خاطرات علامه شیخ محمدحسین کاشف الغطاء را بدین منظور ترجمه کردیم که شمه ای از حال وهوای پیشین را درآن بجوییم. می خواستیم گوشه هایی از اوضاع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ایران، عراق و اطرافشان را در مقطع میان مشروطه و کودتای 28مرداد، این بار از نگاه یک مجتهدِ مصلحِ آگاه از سیاست و غمخوار امت بنگریم که در خیلی از رویدادها شاهد عینی یا دخیل و بلکه میدان دار بوده است.
مرحوم آیةالله علامه شیخ محمدحسین کاشف الغطاء نویسنده ی این خاطرات و برادر فقیه وی آیةالله حاج شیخ احمد (مرجع تقلید صاحب نام )، هر دو اهل نجف ، شاگرد ، حامی و دستیار خاص آیةالله العظمی سیدمحمد کاظم طباطبائی یزدی و همچنین وصی شرعی و قانونی و لاجَرَم محرم اسرار آن زعیم عظیم بوده اند.
متن عربی دست نویس این دفتر، پنجاه وچند سال پس از رحلت نویسنده اش یعنی سال 1391 درنجف به تحقیق و چاپ مزین شد. قصه ی روزگارش اگرچه پرغصه و سرگذشتش اگرچه پر مصیبت و حزن است اما لابه لای خاطرات تلخش حال وهوای دلچسبی دیده می شود:
در این دفتر می خوانیم که طلبه ی عرب نجفی ناگهان در شهر خود نجف، کانون دانش و میعادگاه دانشوران، به فراست می فهمد باید فارسی بیاموزد تا بتواند عالم و مجتهد شود. چراکه بیشتر طلبه های فاضل، اساتید، علما، فقها و حکمای بزرگ نجف ایرانی بوده اند و تقریبا تمام درس ها را به فارسی می گفته اند و در مباحثه های جان دار و نکته آموزشان فارسی حرف می زده اند و کوتاه سخن آنکه زبان علم آن روزگار فارسی بوده است.
همچنین می خوانیم که هشتادوپنج سال پیش، چندصد نفر از علمای برجسته ی دنیای اسلام، شب میلاد پیامبر اعظم (ص) در مراسم افتتاح کنفرانس قدس با سی هزار نفر از اهالی بیت المقدس، نمازشان را به همان طلبه ی نجفی اقتدا کردند که حالا دیگر یک مجتهد علامه بود و بعد پای منبرش نشستند که او سخن از یکدلی و اتحاد مسلمین بگوید و از فردا تمام اعضای کنفرانس، نمازهای پنج وقتشان را به همین آقا اقتدا کردند و یکی دو روز بعد نیز علمای گردآمده در همایش از علامه کاشف الغطاء خواهش کردند که نماز جمعه ی آن هفته ی قدس را نیز اقامه کند.
درادامه خاطرات می خوانیم که جمعه ی نیمه ی شعبان همان سال، بزرگان شیعه و سنی شهر صیدا از همین علامه ی اهل نجف خواهش کردند نماز جمعه ی آنان را نیز در مسجدجامع العمری امامت کند و همه ی شهر متفق به مسجد آمدند حتی مسیحیان و کلیمیان! که می گفتند برای شنیدن خطبه هایش آمده ایم.
مرحوم مؤلف برروی هم بیش از نصف این دفتر را پیرامون ایران و ایرانیان نوشته اما روایتش از اوضاع عراق، سوریه، لبنان و مصر هم سخت دلکش و خواندنیست.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
4 (0 رتبه بندی توسط کاربران ما)
