گونه ای از ادب منظوم پارسی را «شهر آشوب» می نامند که محتوای آنها غالبا" در شکل عاشقانه، کارش پرداختن به مشاغل و اصناف و تعریف آنها و مدح و ذ ...
گونه ای از ادب منظوم پارسی را «شهر آشوب» می نامند که محتوای آنها غالبا" در شکل عاشقانه، کارش پرداختن به مشاغل و اصناف و تعریف آنها و مدح و ذم اهل حِرَف بوده، و شاعر می کوشد آگاهی هایی درباره هر یک از مشاغل به زبان عاشقانه ارائه کند. کهن ترین نمونه ی آن از مسعود سعد سلمان است. بعدها در دوره ی صفوی چندین شهر آشوب توسط شاعران بنام سروده شد. میرزا محمد طاهر وحید قزوینی، سیاستمدار، دبیر، ادیب و شاعر، دو مثنوی شهر آشوب سرود. در نمونه ای که این جا ملاحظه می کنید، به وصف شهر اصفهان و برخی از نقاط تاریخی و زیبای آن پرداخته و در ادامه از بیش از یک صد شغل و حرفه در این شهر یاد نموده و درباره ی آن ها اشعاری به سبک شهر آشوبی سروده است.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
