رمان ژاپنی، قرن ٢٠ ام، برنده جایزه بین المللی ادبی من بوکر.
همانطور به پرسه زدن ادامه می دادم و با خود فکر می کردم که چطور بیش تر این آدم ها ...
رمان ژاپنی، قرن ٢٠ ام، برنده جایزه بین المللی ادبی من بوکر.
همانطور به پرسه زدن ادامه می دادم و با خود فکر می کردم که چطور بیش تر این آدم ها نویسنده های مشهوری بودند که مدام کتاب هایشان را به هم تقدیم می کردند. بیش تر بچه هایی که روز ها با سر و صدا، آن اطراف می دویدند و بازی می کردند، شعر ها و داستان هایی داشتند که والدین شان به آن ها تقدیم کرده بودند و می توانستم حدس بزنم که فقط بعضی هایشان آن کتاب ها را خوانده بودند. مثل زن های مسنی که هر شب بعد از شام ساعت ها با هم حرف می زدند. می دانستم که به جز تعداد خیلی کمی از آن ها دیگر به عنوان دختر های جذاب با کفش های پاشنه بلند، تحت اسامی مثل دال، واو یا نون یا حتی اسم کوچک شان در کتاب ها یاد نمی شد. البته گاهی هم قضیه برعکس بود و گاهی هم زن ها در کتاب هایشان از مرد ها با پوشش معما وار حرف اول اسم شان یاد می کردند. ولی این مورد آخر کم تر اتفاق می افتاد. طبق یک قانون نانوشته این مرد ها همگی ناراحتی مزمن معده داشتند و در اتاق غذاخوری از رژیم های خاص پیروی می کردند...
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
