آنچه در نسبت میان پزشکی و فلسفه بدان توجه میشود بیشتر نوعی غفلت و به محاق رفتن نوعی رابطه و نسبت است؛ این که طبابت نوعی ملاقات تفسیری است. ...
آنچه در نسبت میان پزشکی و فلسفه بدان توجه میشود بیشتر نوعی غفلت و به محاق رفتن نوعی رابطه و نسبت است؛ این که طبابت نوعی ملاقات تفسیری است. در این مسیر و نگاه است که بینشهای هایدگر، گادامر، ریکور و دیگران بسیار جالب توجه و خواندنی مینماید. اگر سلامت و بیماری محور بحث و فحص طبابت است پس باید به این پرسش اساسی پاسخ داد: آیا سلامت امری است که ایجاد میشود یا برقرار میگردد؟ «پدیدارشناسی میتواند بر برخی نقاط کور پزشکی جدید پرتوی افکند و بنابراین به آن کمک کند تا خود را به عنوان فعالیت و حرفهای انسانی بهتر بفهمد. در نهایت، فکر میکنم که پدیدارشناسی و دنبالهی آن، هرمنوتیک، میتواند ابزاری در فهم خود طبابت به عنوان ملاقاتی تفسیری باشد»
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.