واحهی زمردین گزیدهای از اشعار سهراب سپهری (۱۳۵۹ – ۱۳۰۷) شاعر، نویسنده و نقاش سرشناس ایرانی است. سهراب سپهری بدون شک از شعرای بزرگ معاصر ...
واحهی زمردین گزیدهای از اشعار سهراب سپهری (۱۳۵۹ – ۱۳۰۷) شاعر، نویسنده و نقاش سرشناس ایرانی است. سهراب سپهری بدون شک از شعرای بزرگ معاصر ایران است. ازآنجاکه هم شاعر است و هم نقاش، شعرش طراحی لحظههای شاعرانه است و نقاشیاش لبریز از شعر. چراکه این دو تجربه مبدأ یگانهای دارند و این مبدأ، تا آنجاکه بتوان بهدرستی گفت، داشتن نوعی همدلی سحرآمیز با طبیعت است، خیرهشدن به لحظههای شگفت و گوشسپردن به تپشهای پنهان نبضی است که به انسانها و چیزها جان میبخشد؛ غم غربتِ موطنِ اصل و تمنای دستیافتن به چشمهی فیاض هستی است.
انزوا که شیوهی زیستن سپهری است در سبک شاعرانهاش نیز منعکس است. او کاری به حادثههای روزمره، سلیقههای رایج فکری و تمایلات سیاسی زمانه ندارد. ازاینرو، نگاهش پیوسته خیره به واقعههای شگفتانگیز است، واقعههای بدیعی که در هر آن و با هر دَم، سرنوشت نامرئی جهان را شکل میدهند. اما سپهری شاعری پریشان و گمگشته نیست که بر خرابههای سوختهی زمان خود مینالد بلکه درد او از حسرت یافتن جایگاهی است که از آنجا تمامی تجربهی معنوی آدمی برمیخیزد.
کار گزینش و ترجمهی اشعار به فرانسه از داریوش شایگان است که سابقهی زیست و قرابت بسیاری با زبان مقصد دارد، و از منتقدان و متفکران سرشناس ادب فارسی است. این گزیده شامل ۲۱ شعر مهم و بخشی از منظومهی صدای پای آب است.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.