با پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران به تدریج گفتمان لیبرال لائیك و جریان روشنفكری دینی به حاشیه رانده شد و منزوی ...
با پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران به تدریج گفتمان لیبرال لائیك و جریان روشنفكری دینی به حاشیه رانده شد و منزوی گردید. اما این جریان ها كه خود را متصدی تحقق جامعه لیبرال می دانستند در پوشش بحث های نظری به فعالیت پرداختند. با آغاز جنگ تحمیلی و شرایط ویژه ی كشور آن ها نتوانستند مطالبات و خواسته های خود را پیگیری كنند، اما دوران سازندگی سرآغاز برهه ای شد كه چپ گرایان انقلابی و لیبرال های دینی و غیردینی به یك ائتلاف وارد شوند؛ به طوری كه چپ های انقلابی تحت تأثیر لیبرال ها به یك دگردیسی رسیدند. این جریان ها كه در محافلی همانند «كیان» و مركز مطالعات استراتژیك ریاست جمهوری جمع شده بودند راه استقرار دموكراسی را در ایران توسعه ی سیاسی و اجتماعی و جدایی دین از اجتماع با اجتهاد پویا در اصول و فروع دین می دانستند. مجموعه ی حاضر با تعریف جامع از ایدئولوژی و ویژگی ها و ابعاد آن وارد بحث شده و پس از بررسی چگونگی شكل گیری حلقه ی كیان به واكاوی افكار و اندیشه های عبدالكریم سروش و سعید حجاریان از نظریه پردازان محفل كیان می پردازد. نویسنده با مطالعه ی تمامی آثار و بررسی زوایا و ابعاد مختلف اندیشه ی این جریان، به نقد و ارزیابی آن ها پرداخته است.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
