نمایشنامه نروژی.
هنریک ایبسن (۱۸۲۵-۱۹۰۶) را از پایه گذاران رئالیسم در تئاتر اروپا می دانند؛ تئاتری که شیوۀ شخصیت پردازی و نحوۀ ...
نمایشنامه نروژی.
هنریک ایبسن (۱۸۲۵-۱۹۰۶) را از پایه گذاران رئالیسم در تئاتر اروپا می دانند؛ تئاتری که شیوۀ شخصیت پردازی و نحوۀ ارائۀ زبان نمایش را به زندگی عادی شهروندان خیلی نزدیک می کند. اما این نزدیک شدن به زندگی عادی در مکتب رئالیسم چنان است که هر بازنمایی طبیعی نگارانه را نتوان کاری رئالیستی دانست. اردک وحشی (۱۸۸۴) نمونۀ برجستۀ یک تئاتر رئالیستی اما نوسوفوکلی است، زیرا نویسنده در آن توانسته است عقل و احساس، نماد و واقعیتِ روزمره، زبان روزمره و شعرگونه گی آن را به تعادلی خیره کننده برساند (یعنی کاری که سوفوکل در درام یونان باستان کرد) و با این کار، از طبیعی نگاری فاصله بگیرد. ایبسن در اردک وحشی، به عنوان الماس تراژدیِ شهرنشینان که راهگشای تئاتر رئالیستی نیز هست، با تأکید بر انسان متوسط، این سه اصل را با استادی رعایت می کند. او که در جوانی در داروخانه کار می کرد و در غیبت داروساز خودش نسخه می پیچید و دارو تجویز می کرد، از تجاربش استفاده کرد و به این نتیجه رسید که در آزمایشگاه زندگی و تئاتر نیز از روش آسیب شناسی استفاده کند: برای شناخت ویروس یا قارچ، نخست نمونه برداری می کنند، آن را کشت می دهند و سپس زیر میکروسکوپ مطالعه می کنند. همچنین از آن جا که در درام رئالیستی تأکیدی بر قهرمان یا چهرۀ اصلی نیست، اردک وحشی به گروهی از این آدمیان متوسط می پردازد و نمایشنامه بر محور چند شخص می چرخد. در اردک وحشی هیچ یک از اشخاص نمایشنامه آدم های خارق العاده ای نیستند. در این نمایشنامه، گرِگیرش شبیه دکتر استوکمان در دشمن مردم است. اما اگر دکتر استوکمانِ آرمان خواه در پاره ای موارد خارق العاده، یعنی انسانی ورای نمونۀ نوعی، به نظر می آید، گرِگیرش فردی منزوی، افسرده و کمیک است.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
