دغدغهی اصلی این کتاب، نشاندادن سیر تطور و دگردیسیِ نوع تلقی از زبان در بزنگاههای تاریخی در هندسهی معرفتیِ روشنفکران ایرانی از دوره ...
دغدغهی اصلی این کتاب، نشاندادن سیر تطور و دگردیسیِ نوع تلقی از زبان در بزنگاههای تاریخی در هندسهی معرفتیِ روشنفکران ایرانی از دورهی قاجار تا عصر حاضر است. به بیان دیگر، بررسی چرایی و چگونگی چرخش تأملات زبانی روشنفکران ایرانی ناظر بر گفتمان مسلط و اپیستمه و صورتبندیِ دانایی و فضای معرفتیِ هر عصر از وجهی زبانشناختی و ابزاراِنگارانه به دیدگاهی هستیشناسانه و فلسفی؛ از نگاهی ستایشگرایانه به زبان فارسی تا مواجههای انتقادی به آن است. ازاینرو، این کتاب طرح و شرح و نقد داستانِ بلندِ نظروَرزانهی روشنفکران ایرانی در مواجهه با زبان، از نگاه صرفا محدود به بازتابِ نمود عینی زبان در قالب نوشتار و خط (پارول سوسوری) در دورهی قاجار، بهمثابه ابزاری برای عقب نماندن از مدینهی فاضلهی تمدن جدید تا پیوند زبان با ملیت و ناسیونالیسم زبانی در دورهی رضاخانی، از رویکرد مارکسیستی به زبان تا رویکرد بازگشت به خویشتنِ فرهنگی و نگرهی خودبسندگیِ زبان و خط در دورهی پهلوی دوم و سرانجام رویکردی فلسفی به زبان تحت تأثیر اندیشههای فیلسوفانی چون افلاطون، هگل، نیچه، ویتگنشتاین، هایدگر، دریدا و... با معجونی از دیدگاههای زبانشناختی افرادی چون سوسور و چامسکی -که البته بنیادی فلسفی دارند- از پیش از انقلاب ۵۷ تا عصر حاضر است.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.