گویش لکی بازمانده ای از زبان های اوستایی، پارسی باستان و پهلوی. گویش لکی، گویش مردمان غرب ایران، ساکن در استان های لرستان، کرمانشاه، ایلا� ...
گویش لکی بازمانده ای از زبان های اوستایی، پارسی باستان و پهلوی. گویش لکی، گویش مردمان غرب ایران، ساکن در استان های لرستان، کرمانشاه، ایلام، همدان و بخش هایی از خاک عراق، داغستان، چچن و اینگوش (شوروی سابق) است. این گویش از گویش های کهن و باستانی ایران زمین است که از میان گویش های کردی و لری به اوستا نزدیک تر و آوازهای کهن «مور» و «هوره» از زبان اوستا در آن به جای مانده است. علیرغم اشتراکاتی که گویش لکی با گویش های کردی و لری دارد، خود شاخه ای مستقل از زبان های اوستایی و پهلوی است، زیرا واژگانی از زبان های اوستایی و پهلوی در آن موجود است که در کردی و لری نیست.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
