نگارنده پس از ذکر شرح حال ابن عربی موسس عرفان نظری به اجمال، بحثی را درباره‌ی انسان‌شناسی، جایگاه وجودی انسان، انسان کامل و رابطه‌ی خدا ...
نگارنده پس از ذکر شرح حال ابن عربی موسس عرفان نظری به اجمال، بحثی را درباره‌ی انسان‌شناسی، جایگاه وجودی انسان، انسان کامل و رابطه‌ی خدا، انسان و جهان از دیدگاه ابن عربی، بازگو می‌کند. سپس درباره‌ی حکمت و هنر از دیدگاه وی سخن می‌راند. به تصریح نگارنده: از نظر ابن عربی، حکمت به معنای تصوف است و صوفی کسی است که همه‌ی عالم در دست او امانت است و او به عنوان خلیفه‌ی خدا و با تخلق به اسمای حسنای خدا که مبدا ظهور موجودات عالم‌اند در سراسر عالم، تصرف امانی و حکیمانه می‌کند. اسمای حسنای خداوند، غیر قابل شمارش و نامتناهی است. پس آن که متخلق به اسمای نامتناهی باشد، از خیری کثیر و ناپیدا کران، بهره‌مند است. در جایی دیگر نیز نگارنده‌ی درباره‌ی هنر از دیدگاه ابن عربی می‌گوید: می‌توان از گفته‌های ابن عربی چنین استنباط کرد که عظیم‌ترین هنر انسان آن است که بتواند در راه عروجی صوفیانه گام نهد و در این سلوک عارفانه‌ای که به سوی حق دارد از تمام موانع و وسائط عبور کند. عده‌ای این نقطه از عرفان شیخ اکبر را چنان بزرگ و عمده کرده‌اند که قائلند نزد ابن عربی صوفی همان هنرمند و کشف صوفیانه همان هنر است.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
4 (0 تصنيف من قبل مستخدمينا)
