"خاقانی شروانی، از بزرگان سخن سرای و پارسی‌گویان برجستۀ ایران زمین است که در شروان زاده شده و در سدۀ ششم قمری شعر فارسی را روحی تازه ...
"خاقانی شروانی، از بزرگان سخن سرای و پارسی‌گویان برجستۀ ایران زمین است که در شروان زاده شده و در سدۀ ششم قمری شعر فارسی را روحی تازه بخشیده است. زمان زندگی او همزمان با دهه‌های پایانی فرمانروایی سلجوقیان و دورۀ قدرت یابی اتابکان و حکومت های محلی در ایران بود. او در چنین زمانه‌ای در خانواده‌ای، که با پیشۀ درودگری زندگانی را به سر می‌برد، زاده شد و با آموزه های عموی دانشمند خویش، مسیر بالندگی را در پیش گرفت. او نخست "حقایقی" تخلص می‌کرد اما پس از ورود به دربار شروان شاه، لقب "خاقانی" گرفت و از آن جا سرایندگی را به کمال رساند. خاقانی نمونۀ وارسته‌ای از سخن سرایانی است که در شعر خود دانسته‌ها، کنکاش‌ها، دیده‌ها و شنیده‌ها، سورها و سوگ‌ها، زندگی و آن چه را به آن مربوط بوده وارد کرده و بر آن‌ها نگاهی همه جانبه داشته است. وی خود را جانشین سنایی غزنوی می‌دانست، همچنین با نظامی گنجه‌ای همزمان بود و با وی پیوندهای ادبی و نامه نگاری داشت. از جمله آثار گران بهای خاقانی می‌توان تحفه العراقین و دیوان اشعار او را نام برد. این شاعر سخن سرای ایرانی، سرانجام پس از پشت سر گذاشتن سال‌های پیری و رنج بیماری درگذشت. پیکر او را در کوی سرخاب تبریز در گورگاهی که به "مقبره الشعرا" نام یافته است به خاک سپردند. خاقانی از جمله شاعران بزرگ ایرانی بود که آثار قابل تأملی را در حوزۀ ادبیات برجای گذاشت.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
4 (0 رتبه بندی توسط کاربران ما)
