خیام در خوانشِ تمثیلی خود از تاریخ و فرهنگِ ما، گویی همدلیِ نابههنگامی با والتر بنیامین، منتقدِ فرهنگیِ مدرنیته دارد. تمثیلِ کوزه ای ک ...
خیام در خوانشِ تمثیلی خود از تاریخ و فرهنگِ ما، گویی همدلیِ نابههنگامی با والتر بنیامین، منتقدِ فرهنگیِ مدرنیته دارد. تمثیلِ کوزه ای که کوزهگرِ دهر بر زمین می زَنَدش، تکههای آن به طبیعت بازگشته و در نیروی حیاتشان همچنان خاطرهی انسان و تجربهی او را با خود دارند، با فلسفه ی تاریخِ بنیامین به انطباقِ حیرتآوری میرسد. انعکاسِ تصاویرِ حیات و تاریخ و تلاش برای به خاطرآوردنِ طعمِ تجربهها و زمانهای از دست رفته در زبان شاعرانهی خیام، یادآورِ تصاویرِ دیالکتیکی بنیامین است. گویی خیام در نقشِ رستگاری بخشِ نورِ بی رمقِ در هم شکستگان و درگذشتگان ظاهر میشود و مهمتر آن که با زبانِ رباعیات آنها را به آینده مخابره میکند. تمثیلهایی را که خیام از گذشته به آینده منتقل کرده است میتوان همچنان در زمانِ حال به کار گرفت. این خاصیتِ تمثیل است که چونان دوره گردی، گَردِ تجربه از هر چیز و هر جا بر سیمایش نشسته، آن را در خود ثبت میکند و به انتظارِ مورخ «دوره میکند شب را و روز را، هنوز را». این کتاب به واسطهی برخی متونِ مرتبط با اندیشهی خیامی و با بهرهگیری از فلسفهی تاریخِ والتر بنیامین سویهی تمثیلیِ تاریخِ ما تا آستانهی تجدد را بازخوانی میکند.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.