«جامع التواریخ» یکی از آثار گرانبها و ارجمند زبان فارسی در زمینۀ تاریخ است که خوشبختانه از چنگال حوادث روزگار مصون مانده و به دست ما رسیده ...
«جامع التواریخ» یکی از آثار گرانبها و ارجمند زبان فارسی در زمینۀ تاریخ است که خوشبختانه از چنگال حوادث روزگار مصون مانده و به دست ما رسیده است. رشیدالدین فضل اللّه پسر عمادالدوله ابوالخیر بن موفق الدوله ( ٦٤٨ ـ ٧١٨ ه )، دانشمند، پزشک، تاریخ نگار و وزیر سه تن از پادشاهان ایلخانی بود که آثار بسیاری در زمینه های گوناگون مانند تفسیر، فقه، کلام، حکمت، پزشکی، داروسازی و کشاورزی از خود بر جای نهاده است. رشیدالدین در وقف نامۀ ربع رشیدی، آثار خویش را نه عنوان در شش مجموعه شناسانده که همه به دو زبان فارسی و عربی تدوین شده بوده است: مجموعۀ رشیدیه (مشتمل بر ١. توضیحات، ٢. مفتاح التفاسیر، ٣. مباحث سلطانیه، ٤. لطایف الحقایق)، جامع التواریخ، آثار و احیاء، بیان الحقایق، تحقیق المباحث در چند مجلد و اسئله و اجوبه در چند مجلد.
از آن جا که فرمانروایان مغول به ثبت احوال و آثار و تاریخ نیاکان و ایجاد هویت تاریخی برای خود، علاقه و توجه زیادی داشتند، تاریخ نگاری در دورۀ ایلخانیان اهمیت و رونقی بی سابقه پیدا کرد، به گونه ای که شمار کتاب های تاریخی تألیف شده در عصر ایلخانیان در مقایسه با دوره های دیگر کم سابقه بوده است و بر روی هم باید گفت در این دوره که ایران روزگار سختی را می گذراند، آثار علمی و ادبی ارزشمند و فراوانی پدید آمده است. همین علاقۀ مغولان به تاریخ بود که فرصت بی نظیر تألیف جامع التواریخ را برای رشیدالدین فراهم کرد. مهم ترین امتیاز جامع التواریخ متکی بودن آن به اصول علمی به لحاظ استناد به منابع تاریخی و نیز شرح وقایع از قول شهود عینی و راویان معتبر است. جامع التواریخ هم از لحاظ کثرت و اهمیت منابع و هم از لحاظ وسعت موضوع و نیز وضوح در بیان مطالب و روانی نگارش که نقطۀ مقابل تاریخ وصاف است، در زبان فارسی مانند ندارد.
تصحیح و تحشیه: محمد روشن، مصطفی موسوی
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
